In een grote en uitgestrekte gemeente als Land van Cuijk is carnaval vieren best een uitdaging. Natuurlijk niet voor de plaatselijke carnavalsverenigingen. Zij vieren in de eigen kern, met eigen inwoners en in hun eigen residentie het feest van verbroedering en saamhorigheid. Voor de wethouders en mijzelf is het wat ingewikkelder. Er zijn immers 33 prinsen of prinsessen carnaval aan wie we de sleutel mogen overdragen, ongeveer dertig pronkzittingen en tal van bijzondere evenementen. We kunnen gewoonweg niet overal bij zijn en niet alles kan voor de gemeente als geheel.

In overleg met de carnavalsverenigingen hebben we slimme afspraken gemaakt. De sleuteloverdrachten doen we op vijf plekken, met de verenigingen van de vijf voormalige gemeenten. Dat blijkt uitstekend te werken. Het zijn gezellige bijeenkomsten in een behapbare omvang, met verenigingen die elkaar van oudsher kennen.

Ondanks deze gespreide aanpak hadden we behoefte om op één moment iets te organiseren op de schaal van de gemeente. Om iedereen die carnaval mogelijk maakt samen te brengen. Vanuit die gedachte ontstond de Sleuteldragersborrel, die vorige week voor de eerste keer in de geschiedenis van onze  jonge gemeente plaatsvond.  Carnavalsvereniging De Zelfkant uit Haps had zich opgeworpen als gastheer. In hun thuishonk De Posthoorn beleefden we een fantastische avond. Nog nooit heb ik zoveel hoogheden, veren en steken bij elkaar gezien. Allemaal verschillend, maar hetzelfde in dat waar carnaval werkelijk om draait: het vieren van het leven zonder zorgen van alledag en het samenbrengen van mensen.

De avond smaakte naar meer. Het was een mooie manier om de onderlinge verstandhouding en samenwerking in ons Land van Cuijk op gang te brengen. Ik vertrouw erop dat een nieuwe traditie is geboren.