Scrol naar onderen voor het gehele verslag

Dag 1 Porto

Vanochtend op tijd Porto gaan verkennen, eerst in de regen maar toen konden we de poncho’s even testen.. Eerst in een grote boog om de kathedraal heengelopen en uiteindelijk deze publiekstrekker dan toch gevonden. Bekeken hoe en waar we morgen moeten starten en meteen even naar de toeristische infopost gegaan waar we meteen onze stempel van Porto scoorden. Ook nog info gekregen over de spirituele route langs de kust, die gaan we misschien doen als we genoeg tijd hebben. Ook nog een paar Nederlandse dames getroffen die morgen ook beginnen. Daarna veel trappen geklommen en de bridge over de Douro gewandeld, wat is het daar druk met toeristen. Trouwens Ans had de trappen vanaf de cathedraal geteld, na 220 treden waren wij toch wel een beetje moe. Ook de promenade langs de Douro moesten we natuurlijk gezien hebben met zijn geweldig goed gevulde terrasjes, die wij ook even getest hebben, en de nog mooiere straatmuzikanten. Zo speelde daar een bandje met als gitarist/ leadzanger een Braziliaanse jongen; wat was die goed en dankbaar dat er zoveel publiek bleef luisteren. Daarna zijn we nog lekker wezen eten en Henriette en ik hebben ons eerste portje gescoord. Nog een klein flesje mee naar de kamer genomen als slaapmutsje. Tot morgen.

Foto galerij Klik hier

 

Dag 2 Fornelo e Vairão

Vanochtend om 6.30 uur vertrokken vanuit Porto. Nog weinig pelgrims op straat en weinig verkeer dus we konden goed doorlopen. We werden wel porto uitgeschreeuwd door de volop aanwezige meeuwen. Onderweg genoten van een heerlijk ontbijtje, lekkere zoete croissant met ham en kaas waar je je vingers bij aflikt. Terwijl we nog in Porto liepen moesten we de keuze maken: de route langs de kust of de route door het binnenland (route central). Uiteindelijk gekozen voor de route central omdat dit toch minder kilometers zijn, en we zitten maar krap in de tijd. Na een tijdje merkte ik al dat ik vorige keer NIET deze route gelopen had; deze route liep niet langs de Douro en er we liepen ook niet over vlonders. Maar goed, het Brabants gezelschap ging al klimmend over behoorlijk wat kinderkopjes, soms langs drukke wegen waar het verkeer langs ons opraasde. Wij hadden onze zinnen gezet op een overnachting in Mareira de Maia maar daar aangekomen waren de meeste alberges complet. Maar een mevrouw, die ons in het Portugees uit wilde leggen, hoe wij naar Mosteira de Vairao moesten gaan, liep uiteindelijk een heel eind met ons mee om ons op het goede pad te zetten. En jawel hoor, (ik had ’s middags nog de wens uitgesproken dat ik in een bos wilde lopen met eucaliptusbomen) wij mochten het bos in….MET eucalyptusbomen om via dat bospad naar een alberge te gaan waar veel bedden waren. Daar aangekomen zagen wij een prachtig klooster liggen; daar mochten wij aankloppen en ze hadden nog heel veel bedden vrij. Vandaag 30 km op de teller en ons avontuur is mooi begonnen. Dit is werkelijk de kers op de taart van vandaag. Morgen koersen we verder richting Barcelos. Vanavond lekker gegeten bij saint Miguel, een familierestaurant wat uitstekend gerund werd door een oudere man die geweldig zijn best deed om het de pelgrims naar hun zin te maken. Ik had gekozen voor kabeljauw rozenkrans.

Foto galerij Klik hier

Dag 3 Vila do Conde

Een nacht in het klooster. Een beetje moe, gingen wij dus maar vroeg in ons kloosterbedje liggen en uiteindelijk kon ook zuster Wilma de slaap vatten tot een van de overige 10 nonnetjes ronkend de rust verstoorde…nog maar 23.45u….dat wordt een lange nacht. Maar gelukkig genoeg om te overdenken. Wat is dat toch met die Brazilianen? Op mijn eerste camino ontmoette ik een Braziliaans echtpaar, dezelfde Braziliaan kwam ik weer tegen op mijn 2e camino…ongekend. En nu…in Porto op de boulevard, die geweldige Braziliaanse zanger van de band die zo mooi en dankbaar zong! Gisteren werden we onthaald in dit klooster door een Braziliaans echtpaar die hier vrijwilligerswerk doen. Geweldige mensen, die Brazilianen! Even nog een opmerking: in dit klooster slapen de mannen en de vrouwen op een aparte slaapzaal. Vanmorgen kwart over 7 weer aan de bak, nadat we van een heerlijk ontbijtje in het klooster hadden genoten. Eerst nog 1 km terug om weer op de route te komen en vervolgens de gele pijltjes en schelpen volgen, eerst langs een drukke weg en daarna mochten wij het caminoveld in. Lekker ff langs elkaar lopen over grote en wat kleinere stenen, heel veel klimmen en vervolgens mogen we ook af en toe de rem d’r opgooien tijdens een afdaling. We lopen door verschillende dorpjes maar ook door wat afgelegen gebieden waar de mooiste bloemen zoals aronskelken gewoon in het wild groeien. Ook wandelen we volop weer door eucaliptusbossen, heerlijk om daar te lopen tussen die hoge bomen die verkoeling geven, want het is toch begin 20° dus warm voor een pelgrim. Wij Nederlanders knoijen ooit op de Belgische kinderkopjes maar hier in Portugal is ieder dorpje ermee vol gelegd. Zo lopen hier de pelgrims over deze met stenen bezaaide wegen, maar gelukkig worden we ook af en toe getrakteerd op een fijne, al dan niet vlakke asfaltweg. Deze tocht is vandaag zwaarder dan gisteren maar veel mooier; ook zwaarder dan de kustroute die ik enkele jaren terug liep met Jan en Ans en Jan Ploegmakers. Al met al, vandaag weer 30 km op de teller, en met een paar houten pootjes rijker hobbelden wij om 16.15u een 3 persoons appartement binnen in Barcelinhos. Hier is het vandaag wel vol te houden. Tot morgen.

Foto galerij Klik hier

Dag 4 Barcelos Municipality

Vandaag om 7 uur opgestaan, we kunnen 200 mtr verder om half 8 ontbijten, is wel laat maar dit moet dan maar. Het heeft vannacht geregend en er staat ons nog veel regen te wachten voor vandaag. Terwijl we naar het koffihuisje wandelen worden we al behoorlijk nat, zo meteen gaat de grote cape aan. Nadat we ieder een grote kop koffie met melk en een heerlijk broodje met ham en kaas €7,60 gegeten hadden gingen we gebukt onder de grote cape op pad. In het begin probeerden we nog de grootste plassen te vermijden maar dat bleek geen haalbare kaart dus wij banjerden uiteindelijk net als drie kleine kleutertjes midden door de plassen. Na een tijdje moesten we verder naar de andere kant van een spoorlijn, we wilden netjes omlopen maar een Portugees vrouwtje zei dat we gewoon over de spoorlijn moesten oversteken! Geen trein….hup gauw dan. Zo denderen we door in de regen over de duizenden kinderkopjes, op een klein gedeelte van het pad was zelfs een geel tegelpaadje aangelegd voor de pelgrims. Rond 12 uur ons 1e kopje koffie met een broodje in een cafe waar wederom veel Portugese mannen aan het bier en de wijn zaten. Wij dachten: vrijdagmiddagborrel, maar dat hebben ze hier iedere dag. Na onze lunch weer in de natte kleren, daaroverheen maar weer die grote cape met veel te grote muts die steeds voor je ogen hangt. Zo hobbelen we een tijdje door en gelukkig maakt de regenbui plaats voor het heerlijke zonnetje. Wat kunnen we weer genieten van de mooie route, klimmetjes maar ook heerlijke afdalingen en natuurlijk ook van de mooie bloemen in de velden en bij de dorpjes in de tuinen. Ook komen we diverse pelgrims tegen, sommigen zagen we al eerder maar anderen zien we nu voor het eerst. In het plaatsje Serea besluiten we te rusten en meteen alvast soep (is altijd waterige groentesoep), en een frietje met een hamburger te eten. Maar na die maaltijd konden wij er weer tegenaan en besloten, na een telefoontje of er nog plaats was, toch verder de koersen naar Ponte de Lima, nog maar 5 kilometer verder. Die mevrouw van het hostel in Serea heeft toch ons telefoonnummer niet! Na een dik uurtje bereiken we dan Porte de Lima en ik herinner me weer de ontvangstlaan met wijnranken over de weg. Over de brug, en we zijn bij ons overnachtingsadres Perigrinos de Lima, komt ook weer bekend voor. Vandaag maar liefst 41 km op de teller en vanwege de natte sokken ook een blaar op de koop toe. Wij mogen naar de slaapzaal op de 2e etage. Tot morgen.

Foto galerij Klik hier

Dag 5 Arca e Ponte de Lima

Gisteravond een Iers gezelschap gesproken die vertelden ons dat het vandaag Labourday is in Rubiaes, dus alles gesloten, geen eten, geen drinken. Alleen een pelgrimshuis is open. We gaan het zien. Na een ontbijtje in Ponte de Lima, gaan we om 9 uur dan toch op pad. Er staat ons een flinke klim te wachten gevolgd door een pittige afdaling. Alle pelgrims begeven zich weer, gebukt onder die grote regencape, op het met stenen bezaaide pelgrimspad. We moeten onze ogen goed de kost geven want behalve kleine en grote stenen, en modder staan de paden ook vol met plassen en een steen gemist kan je zo maar blauwe plekken en een nog natter pak opleveren. Na de eerste pittige klimmetjes was daar de laatste pauzeplaats voordat de werkelijke klim begon. Eerst ff flink bijtanken dan en aan de bak. Hoewel ik deze klim al eens meer gedaan heb vond ik en mijn mede-pelgrims het onder deze omstandigheden erg zwaar. Maar…toen wij op 2 km verwijderd van Rubiaes een snackpoint zagen waren we zo blij als een kind, dit hebben we zonder kleerscheuren gefikst en de beloning was verse jus en omelet met sla….erg lekker. In Rubiaes vonden wij een pelgrimshuis en wij ‘oudjes’ mochten een bovenbed van een stapelbed uitkiezen. Op onze slaapzaal staan 28 bedden, onder ons liggen een paar jonge Duitse meiden. Het douchen ging super snel, zeker als het water koud is, morgen beter misschien. Omdat we geen diner hebben gaan we maar borrelen in de kantine van onze alberge met Bart uit Nijmegen. Super gezellig. Moe maar voldaan, gaan wij rond een uurtje of 9 naar ons bedje waarna onze oogjes met gemak gesloten werden. Maar er waren ook pelgrims die later vertrokken naar dromenland en juist die zorgden er voor dat ik rond 23.00 uur al weer klaarwakker was, er waren er maar liefst 2 die tegen elkaar opboden om snurkkampioen te worden. Hopelijk kan ik toch nog een paar uurtjes nachtrust meepikken.

Foto galerij Klik hier

Dag 6 Paredes de Coura

Vannacht erg slecht geslapen mede vanwege het snurkerskoor. Uiteindelijk dan toch maar dat volgestouwde bed uit met spullen die nog allemaal in de tas moeten. Dat pakken we in de huiskamer wel weer in, daar is de lamp aan. Als iedereen klaar is kunnen we om 8.15 uur op pad richting Valenca. De dag begint niet slecht maar de regencape blijft op veilige afstand. Zo wandelen we weer klimmend en dalend door en af en toe moeten we opletten want de stokken verdwijnen zo maar tussen de grote keien. Zo ook bij Henriette, haar stok zit vast en breekt jammer genoeg af. Maar in een weiland ligt een grote tak, zo kan Henriette weer verder. Even later wordt er weer een bak water naar beneden gegooid en kletsnat komen wij in Valenca aan waar we even wat drinken. Overal in cafés en restaurants zijn ze erg vriendelijk maar deze ober helemaal niet, zal zijn dag wel niet zijn. Vandaag lopen we af en toe toch een eindje uit elkaar, ieder is met zijn eigen emoties en uithoudingsvermogen bezig. Hopelijk kunnen we vannacht een beetje slapen. Gaandeweg bereiken we Valence, en ze sturen de pelgrims door hele mooie winkelstraatjes, maar wij gaan door naar Tui in Spanje. Dat is dan nog enkele kilometers doorstappen, omhoog en naar beneden en rond 15.00 uur bereiken we de alberge in Tui. Zo te zien fijne bedden, snel douchen en alle kleren tegelijk in de wasmachine. Vanavond geprobeerd ergens een hapje te eten, maar dat is lastig rond 17.00 uur. Te laat voor de lunch en te vroeg voor diner. Een crêpe restaurant is open, daar heerlijk gegeten. Tot morgen.

Foto galerij Klik hier

Dag 7 Tui

Volgens mij is het vandaag al weer vrijdag, ik ben alle idee van tijd een beetje kwijt….goed he? Vandaag gaan we van Tui naar Porrino, daarna de afslag naar de spirituele camino. Als we tijd hadden, en dat hebben we, dan moesten we dat zeker doen zei de meneer op de infopost in Porto. Maar eerst even ontbijten in een heel leuk cafeetje voor de pelgrims hier om de hoek. Om 8 uur gaan we dan op stap, voetje voor voetje. Nog 114 km naar Santiago zien we onderweg op een bordje staan. Onder een viaduct staat een Spanjaard klaar om stempels uit te delen voor onze credential. Goed opletten, zegt hij, over 2 km rechtsaf het bos in. Vandaag weer een druilerige dag, waar komt toch al dat water vandaan? Voortwaggelend onder onze cape met veel te grote muts zien wij jammer genoeg weinig van de natuur. Wel heb ik het idee dat met al die duizenden stappen op grote en kleine keien mijn schoenzolen behoorlijk slijten evenals het dopje onder de wandelstokken. Bij een koffieplaats treffen we nog even de Nijmeegse Bart die momenteel in Kleve woont, in de achtervolging heeft hij die vrolijke Francaise op sleeptouw; voor het gemak praten deze twee maar Engels met elkaar. Bart had een infofoldertje over de spirituele camino meegebracht die we vanaf morgen ook gaan lopen. De spirituele route is niet zo druk dan de route central die we nu volgen, maar vele malen mooier. Na een aantal omzwervingen in Porrino hebben we dan Sendasur Albergue gevonden, een tikkeltje duurder dan andere nachten € 17,00 pp, maar nu hebben we dan ook een kamertje met 2 stapelbedden. De receptie komt mij een beetje bekend voor maar waarschijnlijk zijn alle recepties hier zo superklein. Straks nog even Porrino een beetje bekijken en wat eten. Tot morgen.

Foto galerij Klik hier

Dag 8 Redondela

Vandaag om half 9 in de burries en al vrij snel gestopt voor een ontbijtje. Daarna weer op pad en even lijkt het er op dat het droog gaat worden in Spanje maar na een paar kilometer houdt het op met zachtjes regenen. Daarna komen we door een dorpje waar ze wandelspullen verkopen en Ans koopt een nieuwe cape en Henriette een nieuwe stok. In dit dorpje is een wielerwedstrijd gepland voor vandaag, de politie is al aanwezig en even mogen wij nog wandelend over het parcours. In Nederland zou zo’n wedstrijd afgelast worden met zoveel regen! En verder gaan we; behalve pelgrims reizen vandaag ook weer veel slakken mee op het pelgrims pad, dus je bent hier nooit alleen. En door…. Om 11 uur zien we een barretje waar we koffie met cake pakken. Vervolgens weer in de natte burries, blik op oneindig en we zetten alles op de pelgrims overlevingsstand en zetten koers richting Redondela. Rond de klok van 12.00 uur zien wij een albergue en gelukkig is die net geopend. Snel naar binnen, douchen en alle natte zooi gezamenlijk in de wasmachine.

Foto galerij Klik hier

Dag 9 Arcade

Gisteravond nog met 2 Nederlandse gezinnen zitten kletsen, was nog even heel gezellig. Vandaag om 8 uur vertrekken we, na een goed ontbijtje bij de albergue. Gepakt en gezakt, compleet met grote cape met veel te grote muts gaan we weer op pad. In het begin leek het droog maar na een tijdje was het caminopad weer een compleet waterbalet. Vandaag zien we ook nog meer pelgrims die allemaal ploeterend omhoog klimmen. De regen komt ons ook op straat tegemoet en de tekst “we can walk on water” was zeker van toepassing. Om het een beetje luchtig te houden zongen we maar liedjes als “raindrops keep falling on my head” en “who stop’s the rain?” Zo gingen we verder in de polonaise van de pelgrims. Af en toe stopten we om wat de drinken, te eten, wc bezoek en natuurlijk voor een stempeltje in de credential. Tijdens deze route moest er ook behoorlijk geklommen worden over flinke keien en omdat alles glad was moesten we goed opletten waar de voeten te plaatsen. Soms namen we niet meer de moeite om de vele plassen te ontwijken, schoenen en sokken zijn toch al zeiknat. Ik vraag me af of die schoenen nog ooit droog worden! Rond 14.00 uur bereiken we de pelgrims albergue in Pontevedra. Inschrijven, paspoort, credential, stempel, lakenzakje en jullie kunnen door naar de eerste zaal van de pelgrimsfabriek om daar een bedje uit te zoeken. Eerst alle 3 op een bovenbed, maar Henriette gooit haar charmes in de strijd en krijgt het onderbed terwijl de Zuid-Koreaan naar boven gaat. In onze albergue is ook een masseur aanwezig die met zijn bedje in de hal staat en omdat mijn rechter heup wat opspeelt heb ik me laten masseren. Deze masseur trekt zelfs aan je oren, maar nu moet ik weer kunnen lopen als een kievit🐦 Wij hebben toch echt geluk, want we zitten hier lekker warm en droog en buiten valt de regen 🌧 weer met bakken uit de lucht. Vanavond maar bij Domino’s pizza gaan eten, omdat de overige restaurants pas weer rond 20.00 uur open gaan. Ook lekker!

Foto galerij Klik hier

Dag 10 Pontevedra

Ik neem jullie even mee naar een slaapzaal op de camino portugaise. Onze zaal bestaat uit zo’n 60 bedden; 30 links en 30 rechts van de zaal; in het midden een lang looppad. Nu moet ik naar de wc en het is pikkedonker. Ik klim naar beneden en beland gelukkig zonder al te veel herrie op de grond waar ik even moet voelen waar mijn slippers staan….gevonden. Dan het pad volgen richting deur, niet zo moeilijk. Op de gang is het licht aan en de wc is ook snel gevonden. Dan terug naar mijn bedje….van het licht naar het pikkedonker, een stuk moeilijker. Ik ben vergeten te tellen het hoeveelste bed aan de linker kant van de gang van mij is. Wanneer ik denk dat ik er ben heb ik gelukkig weer die grote rode cape met veel te grote muts die aan de achterkant van het bed hangt, ik voel het goed. Nog even een cheque of er toch geen benen in dat bed liggen…nee…dan is dit mijn bed. Ik klim weer naar boven en de laatste cheque, de man onder mijn bed snurkt nog even, oke dan zit ik goed. Ik klim weer in mijn slaapzak, rits dicht en proberen te slapen….maar dat lukt me niet want aan de andere kant van het muurtje begint de kunstzinnige lange grijsaard die overdag een sjaaltje op zijn haardos heeft ook te zagen.

Deze grijze man met grijze baard zag er vanavond toch weer anders uit; sjaaltje af en een rood geruite, gekleurde broek aan, waarschijnlijk zijn zondagse pak. Ik ga maar even wat schrijven op mijn telefoon, dan vat ik de slaap zo meteen misschien wel. Uiteindelijk toch nog wel even geslapen. Wij hadden besloten om 7.00u op te staan maar vanaf kwart voor 6 gingen er al diverse wekkers af en werd er volop gerommeld, dus ik heb mijn boeltje ook maar opgepakt en ben in de kantine mijn tas verder in gaan pakken. Even was ik mijn handdoek kwijt, die was naar beneden gevallen en mijn onderbuurman had toevallig dezelfde handdoek. Ook dat was snel opgelost. Rond 7.00u zijn de 3 Brabantse dames klaar met pakken en vertrekken richting Caldas de Reis. Eigenlijk was het de bedoeling om de spirituele route te gaan volgen. Die schijnt veel mooier te zijn en loopt door de natuur.

Maar na het lezen van de eerste etappe durfde deze schijtlijster het niet aan. In de eerste etappe zitten medium zware klimmetjes over rotsblokken en steile glibberige afdalingen en dat durf ik gewoon niet. Daarbij kwam dat wij de Francaise gistermiddag tegenkwamen toen ze van het ziekenhuis af kwam met een compleet ingepakt onderbeen. Zij was ook uitgegleden en ik zit er niet op te wachten om ook in het ziekenhuis te belanden. Ik had nog aangeboden dat Ans en Henriette samen die spirituele route gingen volgen maar dat wilden ze niet….samen uit, samen thuis. Dus blijven we de route central volgen. In tegenstelling tot andere dagen is het vandaag, maandag, droog en de grote rode cape met veel te grote muts hoeft niet aan. We vertrekken al om 7.15u en het voelt heerlijk zonder de wapperende cape. Rond 8 uur komt de zon er al door en om 10.00 uur ontbijten we al lekker buiten. Even later toch de jassen en beenstukken maar weer uit, heerlijk zo. Met mij gaat het vandaag wat minder, mijn rechterbeen kan het tempo niet volgen, maar niet klagen maar dragen.

Waarschijnlijk toch de eerste paar dagen te hard van stapel gelopen. Met dit weer zijn alle mensen vrolijk en iedereen kan ook weer om zich heen kijken naar de mooie route door de bossen en de dorpjes. Af en toe moeten we vandaag toch nog door een wijngaard omdat we niet door het pad kunnen vanwege de aanwezige plassen water. Om half 2 bereiken we Caldas de Reis en bij een cafe/pension kloppen we aan, ze hebben een kamer met 2 stapelbedden voor ons 3en. Eerst een wijntje voor Henriette en mij, een jus voor Ans, zakje chips en we krijgen weer 3 stukjes stokbrood met beleg erbij voor €8,00. Daarna snel douchen, wat kleren wassen en even uitrusten. Vanavond willen we in het dorpje een pelgrimsmenu proberen te scoren. We hebben vandaag 25,5 km gewandeld en het is nu 16°

Foto galerij Klik hier

Dag 11 Caldas De Reis

Gisteravond hebben Henriette en ik nog een wijntje nagedronken op het terras van ons hostel. Om 22.00 hadden wij dit nog niet op maar de lamp van het cafe ging uit, de barman sloot de deur en vertrok. ADIOS zei hij en iets van, laat de glazen maar gewoon staan. 🤔 Vandaag, door het gestommel op de trap om 6.55u opgestaan. Na een half uurtje zijn we klaar om te vertrekken en Henriette vindt het jammer dat ze haar fijne bedje niet mee kan nemen. Helaas de rugzak zit al te vol🤣 Nog in de stad kunnen wij een ontbijtje scoren. Lekker, een grote toast met gesmolten kaas; nu kan de dag beginnen. Het is een beetje fris maar de zon is al opgestaan en wij lopen in korte broek. Het is mooi weer en iedereen is vrolijk en alle pelgrims lopen weer met kleurrijke kleding aan.

Wat is het leven mooi! Onderweg passeert de Zuid-Koreaan met zijn zoon ons weer….”Hey woman from Amsterdam” en hij knuffelt Henriette even (hij lag een paar dagen geleden op het stapelbed bij Henriette). Om 10 uur weer koffiepauze met cake en een soort aardappel-ei-koek, die ken ik nog van vorige keer. En door… We lopen veel door het bos en de klimmetjes en afdalingen zijn voor iedereen goed te doen. Sommige pelgrims zoeken letterlijk en figuurlijk het randje op; een stapje opzij en ze zijn gelijk beneden, wel makkelijk dan. Gelukkig kunnen we volop rondkijken en genieten van de vele bloemen en verschillende boomsoorten zoals sinaasappel- en citroenbomen. Onderweg zien we steeds dezelfde mensen: het meisje dat gisteren tijdens het wandelen wijn dronk; de man met het hoedje, het Spaanse groepje die je in de verte al aan hoort komen en heel veel Duitse pelgrims. Rond half 2 bereiken wij Padron en koersen richting de Albergue Municipal. Gelukkig zijn we op tijd en kunnen we inschrijven en we hebben alle 3 een onderbed.

De Zuid-Koreaan met zijn zoon zijn er ook weer, daar slaap ik vannacht langs en even later duikt die grote grijze kunstenaar met zijn rood geruite broek ook weer op. Wij dachten even dat die op de spirituele route zat. Na het douchen even in de tuin in het zonnetje om het verhaal verder af te schrijven. Dan komt er ook een vrouw uit Arizona waarmee we even kletsen. Zij is alleen hier, knap hoor. Maar het is mooi weer, 24 graden, dus we gaan een terras opzoeken. Op een terras drinken we wijn en koffie en bij elke consumptie in Spanje krijg je een tapas gerecht, echt lekker. Wat ons opvalt is dat er heeeel veel jongeren de camino lopen en die maken zo makkelijk contact met elkaar. Dan zien wij ineens Bruintje beer, een bruine jongen uit Engeland. Die is zo aardig, we hebben hem al heel vaak ontmoet, maar nu willen we weten hoe hij heet. Hij heet James en lijkt ook nog een beetje op pastoor James; hij gaat morgen naar Teo, iets voor Santiago.

Gisteren hadden we een heerlijk pelgrimsmenu kunnen scoren en dat willen we vandaag ook weer. Op internet gezocht maar niets, toen overal gevraagd…ook niets. En de restaurants gaan pas om 20.00u open. Dan maar naar de supermarkt: Ans eet een pastasalade, Henriette en ik eten stokbrood met kaas….dit is zo hard dat onze tanden er bijna van breken, een paar toetjes en een banaan toe. Voor vanavond hebben we een flesje wijn, zak chips en een sapje.

Foto galerij Klik hier

Dag 12 Padrón

Vandaag weer vroeg (6:15u) uit de veren omdat er veel pelgrims kiezen vroeg op te staan voor de laatste wandeldag naar Santiago. Wij hebben de tijd en stoppen vandaag iets eerder en komen morgen pas in Santiago aan. Eerst een ontbijtje in het cafe om de hoek waar het al erg druk lijkt door de altijd aanwezige tv’s hier in Spanje. Meestal hebben ze 2 of 3 schermen; hier gelukkig maar 1. Om 7.30u vertrekken we vanuit Padron en wij besluiten ongeveer 15 km te lopen. We worden door hele kleine dorpjes geleid met hele smalle steegjes, erg mooi maar zouden wij hier willen wonen…nee! Er zijn zoveel pelgrims op de been en de meeste gaan al rechtstreeks naar Santiago. Om 9.30 zijn wij in Teo en stoppen hier voor koffie en toiletbezoek. Dit duurde hier behoorlijk lang; met zoveel pelgrims is er bij elk cafeetje maar 1 heren en 1 dames toilet, altijd lange wachtrijen. Om 11.15u zijn wij in A pedreira op 12 km vanaf Santiago.

Bij een hostel staat een soort van frietwagen waar ze hamburgers en verse jus verkopen, ook hebben ze nog 3 bedden voor ons €20 pp. Nog ff 1,5 uur wachten want er moet nog schoongemaakt worden. Hier strijken wij vandaag neer, we hebben toch al bijna 16 km op de teller. Voor nu even lekker wachten in de zon en voorbijgaande pelgrims kijken. Om 12.15u kunnen we naar onze kamer, een 4-persoons kamer met 2 stapelbedden. Ans gaat boven slapen. Even later komt er nog een meisje die langs ons naar een 4-persoons gaat. We delen de douche wel samen, geen probleem. Dan nog even een klein wasje doen en in de Spaanse zon laten drogen. Na de grote was nog even in de zon vertoefd maar uiteindelijk maar besloten om ff op bed te gaan liggen omdat ik een rode kreeft aan het worden was. In die tijd waren er weer een aantal meiden bijgekomen waar onder een Belgisch meisje die we steeds weer tegen komen, een Amerikaans meisje waarvan ze 2 onderbroeken weggehaald hadden en een meisje uit Eindhoven, ze heet Jess en is zangeres.

Maar ook vandaag moet er gegeten worden en wij kiezen alle 3 voor de specialiteit van het frietkot: hamburguesa, een geweldig groot broodje met hamburger, uien, tomaten en kaas. Hoe ga je dit nu eten? Nou, ik zal je zeggen: het was een heerlijk broodje maar het kostte me meer energie om dit broodje te eten dan die 15 km wandelen vandaag. In deze hitte wandelen (het is inmiddels 27° geworden) levert de mooiste klederdrachten op. Een jongen gebruikt zijn vest als tulband en hij heeft een drollenvanger als broek aan. Eigenlijk hadden wij onze carnavalskleding ook gerust aan kunnen doen. Dan denken wij bijna iedereen in deze hostel ontmoet te hebben en wie hebben we daar: ons bruintje beer, onze James uit Engeland. Dan toch maar even samen op de foto

Foto galerij Klik hier

Dag 13 Calo

Om 7 uur zijn we allemaal klaar om te vertrekken, de laatste wandeldag en tevens de zwaarste zoals het boekje aangeeft. We gaan het zien. Om 8.10u zijn wij in Milladouro voor ons ontbijtje, cafe con leche, toast met ham en kaas en verse sinaasappelsap, krachtvoer. Om 10.15u bereiken we het centrum van Santiago. Eerst even een koffietje en dan naar de kathedraal. Voor mij is de kathedraal natuurlijk bekend maar voor Henriette en Ans was dit een emotioneel eindpunt. Natuurlijk wat foto’s gemaakt en steeds zien we weer pelgrims die wij onderweg steeds ontmoet hebben ook binnen komen, zoals Jess uit Eindhoven, James uit Engeland en diverse anderen. Ook troffen we vandaag de twee dames uit de Hengelo weer, deze dames hadden we in Porto ook getroffen. Dan gaan we op zoek naar het bureau waar we ons certificaat op kunnen halen en gelukkig is het daar niet druk.

Dan moeten we ook nog naar het Nederlands Genootschap; dat is iets lastiger te vinden maar na een tijdje komen we er achter dat deze mensen bij hetzelfde bureau gehuisvest zijn. Een geweldige ontvangst met koffie en Nederlands koekje door Peter en Marian, de vrijwilligers van het genootschap. Peter wijst ons erop dat we de tickets voor de flixbus naar Porto airport voor a.s. zaterdag ook in hetzelfde gebouw kunnen kopen; dat is dan ook mooi geregeld. Nu is het toch tijd om een terrasje op te zoeken en wie komen we daar al vrij snel tegen: de Nijmeegse Bart die in Kleve woont. Bart was gisteren al in Santiago aangekomen en gaat morgen weer naar huis. Met zijn 4en drinken we bier, wijn en cola en we eten salade en omelet.

Dan moeten we nu maar eens op zoek gaan naar ons overnachtingsadres, op 3 km afstand. Google maps aangezet maar na wat omzwervingen hebben we bij een tankstation een taxi laten bellen. Deze was er zo en we dachten even dat hij ons weer naar Porto terug zou brengen, zo ver reed hij en hard, volgens mij wilde hij ons snel afleveren. Bij onze Dream albergue aangekomen bleek dat Henny een prachtige albergue voor ons geboekt had; heel erg netjes en niet zo erg druk. Het is momenteel 24°. In de buurt is een restaurant, daar gaan we vanavond een kijkje nemen. Morgen gaan we met de bus naar het centrum van Santiago en we willen om 12.00u naar de pelgrimsmis.

Foto galerij Klik hier

Dag 14 Santiago de Compostella

Vandaag, 10 mei, zijn we wat later opgestaan want wij hebben rustdag vandaag. Rond half 10 gaan we in de buurt ontbijten en vervolgens wandelen we 3 km naar het centrum van Santiago. We lopen via de aanlooproute van de ‘route frances’ Santiago binnen. Via deze weg Santiago binnen komen vinden wij mooier dan vanuit de route portuguese. We kijken eerst naar souvenirs en natuurlijk blijft er wat aan onze vingers hangen. Dan komen we Bart weer tegen; even zijn tatoeage die hij gisteren heeft laten zetten bewonderen. Daarna gaan we naar de kerk om alvast het beeld van sint Jacob te bewonderen en aan te raken voordat de Mis van 12 uur begint. Uiteindelijk maar plaats genomen in de banken die nog vrij waren; heel veel banken waren gereserveerd.

Dan begint de ere-dienst: Eerst komen er 146 mannen, priesters, pastoors, misdienaars, kardinalen etc. in een soort van optocht, gekleed in witte gewaden, de kerk binnen. De gereserveerde plaatsen zijn dus voor een groot deel van deze priesters. De H Mis was geheel in het gregoriaans en Spaans dus wij verstaan er mooi niet veel van. Het nonnetje wat de vorige keer zo mooi zong was ingeruild voor een jongeman die ook wel goed zong, maar ik miste vooral het engelachtige gezang van het nonnetje. We hadden het al gehoord, maar na de communie was er geen groot wierookvat van 80 kg dat door de kerk suisde; het bleek inderdaad kapot te zijn, jammer. Na dik 1,5 uur kerkbezoek was er tijd voor een drankje en hiervoor hadden we Bart ook uitgenodigd, hij gaat vanavond naar huis. Daarna toch maar even naar de tatoeshop want Ans wil misschien een tatoeage laten zetten. Uiteindelijk is het dit toch niet geworden; ze kon pas ’s avonds om 20.00 uur terecht en dat vond Ans te laat. Dan gaan we maar een hapje eten bij een pizzeria, heerlijk maar wel machtig.

Onderweg naar ons slaapadres, 3 km verder, stoppen we bij een supermarkt om een koffietje, koekje, frisje en wijntje te kopen voor vanavond. Rond de klok van 17.30u zijn we weer thuis. Nu lekker uitrusten, ff niks doen hooguit een verhaaltje bijwerken en dan nog even met mijn blauwe teen en de blauwe teen van Henriette op de foto. Vanavond nog een leuk gesprek gehad met de Belgische Rudie die in 1999 zijn tv en radio al naar buiten gegooid had, omdat hij niet afhankelijk wilde zijn van alle media. Interessante man die vrij staat in het leven en zijn kennis van o.a. de natuur opdoet d.m.v. lezen en erop uit trekken. Ook het meisje dat we dagen geleden gezien hadden met een verstuikte voet, is inmiddels in Santiago aangekomen en slaapt sinds 2 nachten in mijn onderbed. Het was een leuke avond en zoals gisteravond hebben wij het licht in de ontmoetingsruimte maar uit gedaan. Morgen reizen we weer af naar Nederland; eerst met de flixbus naar Porto airport en zondagochtend vliegen we naar Eindhoven waar Hennie ons op komt halen.

Voor mij was het mijn 4e camino en ik wist dus grotendeels wat er komen zou maar ook deze reis was weer compleet anders, mede door mijn reisgenoten Ans en Henriette maar ook door het weer. We hebben mooie mensen ontmoet van verschillende nationaliteiten. Weer een mooie ervaring rijker en ik dank Ans en Henriette dat zij dit avontuur met mij hebben willen delen. Gelukkig verlang ik er ook weer naar om morgen naar huis te gaan, de draad weer op te pakken en weer in mijn eigen bedje te kunnen slapen.

Foto galerij Klik hier