Camino Portugués van Porto naar Santiago de Compostela door:
Wilma, Ans, Jan. J en Jan. P

Scroll naar onderen voor een verslag per dag en foto’s

Donderdag 24 mei en vrijdag 25 mei 2018

Wandelaars hebben genoten van Santiago de Compostella en Finisterre

Vandaag 26 mei vertrekken ze per bus naar Nederland.

Foto-impressie afgelopen dagen kijk op

Filmpje 1 Klik hier
Filmpje 2 Klik hier

Woensdag 23 mei 2018

Vandaag wandelen we Santiago binnen. Jan en Ans zijn al eens vanaf de route Francais binnen gekomen en ik 2 keer, maar nu komen vanaf de route Portugues die we binnen schijnen te gaan klimmen. We hebben nog 14 km te gaan en ik heb zojuist naar de eigenaar van ons appartement in Santiago doorgemaild dat we na 12 uur aankomen.

Om kwart voor acht vertrekken we vanuit onze albergue, we moeten eerst een stukje lopen wat we gisteren ook al gehad hebben en bij het dorpshotel gaan we ontbijten. De laatste dag is inderdaad veel klimmen tot Santiago.
Langzaamaan verandert het landschap onderweg, de hoog begroeide bermen en velden met helmgras, verschillende bloemen en varens verdwijnen en veranderen in huizen, naarmate we dichterbij Santiago komen.

Om tien over elf hebben wij de koffie van 10:00 uur gevonden. Toos en Dore komen ook net binnen lopen en drinken met ons koffie. Met z’n zessen gaan we richting kathedraal waar we om 12:20 uur op de middenstip voor de kathedraal staan.

YES, we hebben het gehaald!!!

Toos en Dore gaan net op een voorstel van een hostel verhuurder in, want die hadden nog geen slaapplaats, nu dus wel.
Terwijl we naar het pelgrimsbureau willen gaan wordt ik gebeld door Alex, de verhuurder van ons appartement. “Oke, we komen eraan”! Even zoeken en we zijn in een prachtig appartement, zeer, zeer luxe. Na het douchen willen we de wasmachine gebruiken, maar die doet het niet. Jan J trekt de splinternieuwe wasmachine naar voren en sluit deze even aan. Even later kan er gewassen worden.

We gaan nog even Santiago in om de kathedraal te bekijken van binnen en om iets voor 19:00 uur is deze al bijna vol. Peter vraagt via de app naar het verslag. Ik heb in de kathedraal wel even tijd om het verslag af te maken, of het vanuit de kerk verstuurd kan worden betwijfel ik.

Foto-impressie dag 16 Klikhier
Filmpje 1 Klik hier
Filmpje 2 Klik hier
Filmpje 3 Klik hier
Filmpje 4 Klik hier
Filmpje 5 Klik hier

Tot morgen!

Dinsdag 22 mei 2018

Hier is alweer dinsdag 22 mei en we hebben nog 24 kilometer te gaan tot Santiago. In Nederland zou je deze afstand op je klompen makkelijk in 1 dag kunnen doen, maar hier zitten veel hoogtemeters in, dus wij doen het in 2 dagen. Vandaag gaan we naar Teo.

Het is nu bijna 7:00 uur en ik ben even neergestreken in de keuken van onze albergue; hier is het nog rustig, ik kan mijn telefoon nog bijladen en de lamp is aan. Boven is het een drukte van jewelste, iedereen is in ’t donker zijn spullen aan ’t pakken.

Even de brug over, gaan wij ons ontbijtje nuttigen, een echte Nederlandse tosti, heerlijk. De barman was gisteren al iedereen aan ’t binnen loodsen …..zou Ruudje moeten doen. Als we weggaan krijgen we een dikke knuffel van de eigenaar, lieve mensen!

Rond 8 uur gaan wij op weg en met ons nog een hele stoet, één grote familie. We hebben alle tijd en om 9:45 uur drinken we weer koffie. Het is bewolkt en je zou denken dat de zon ons vandaag in de steek laat.
Dan gaan we verder richting Teo waar we de laatste albergue moeten hebben volgens Hellimond.

In Teo weten we het even niet meer en een oud vrouwtje en mannetje nemen ons mee en wijzen ons de weg buiten het dorp. Er zitten al mensen te wachten bij de albergue in de schaduw en in de zon, want die is ons toch gevolgd en het is al weer warm.

Om 13:00 uur begint het meisje met inschrijven, wij slapen met z’n vieren op een kamer, later komt er nog een vrouw uit Canada bij, maar ik denk dat we vanavond ook de Franse vrouwenbond als onze bovenslapers hebben.
We zijn nu met de laatste loodjes bezig, dus er moet wel het e.e.a. geregeld worden. Zo heeft Peter vanaf het thuisfront een overnachtingsplaats in Santiago geboekt voor ons en vanmiddag heeft hij de Flixbus geregeld voor zaterdag 26 mei, we zijn dan zondagavond weer thuis.

We hebben vandaag een heerlijk lui dagje. Een beetje wandelen, een beetje zoeken naar een albergue, een beetje wassen, een beetje luieren op rode stoeltjes, en een beetje wachten op tomatensoep ….. zo komen we de dag wel door.

Foto-impressie dag 15 Klik hier

Tot morgen!

Maandag 21 mei 2018

Oh, what a night! Naast mij lag, op een soort van strecher, een man zonder benen. In deze plaats is een kuuroord waar deze man waarschijnlijk voor naar Caldas de Reis is afgereisd. De man bleef maar aan ’t woelen waardoor ik de slaap niet kon vatten. Maar goed, er komen nog meer nachten!

Het is nu 2e Pinksterdag en om 6:00 uur, nadat hulpverleners de man naar de ontmoetingsruimte gebracht hebben, ga ik me wassen en alles verder inpakken. Ik wacht buiten onder het afdak op mijn medereizigers en zie dat er een constructie van wiel en stuur op de rolstoel gemonteerd wordt. Deze man hoort dus toch bij een groepje wandelaars!

In Spanje wordt 2e Pinksterdag niet gevierd en wij gaan er weer een wandeldag van maken met 18 kilometer voor de boeg waar meer hoogtemeters in zitten dan gisteren. We vertrekken om 7:08 uur en lopen eerst een stukje door de stad en dan volgt de weg richting het bos. Nog geen koffie kunnen scoren, dat wordt dan in het volgende dorpje. Er mag weer geklommen worden en we passeren het gezelschap met de rolstoel. We springen over stroompjes en gaan zelfs met de voetjes even door het water. Ik ben blij dat ik mijn stokken kan gebruiken terwijl Jan P met gemak zonder stokken opklimt.

Dan zien we iets voor half 9 het enige cafe in die plaats, daar moeten we zijn. Cafe con leche en thee (negro), dat moet je in Nederland niet zeggen. Stokbrood met ham en kaas, omdat we niet weten hoe de omelet heet. Volgende keer weten we het, omelet Francais.

Om 11:00 uur hebben we na veel klimmen en dalen weer pauze. We hebben er inmiddels 12 kilometer op zitten. Rond 13:30 uur komen we bij de albergue in Padron aan en sluiten aan bij de wachtende rij voor het inschrijfbureau. Het duurt een hele tijd, maar we hebben plaats. Ook Helmond is weer gearriveerd.

Even later eten we de soep die we van Toos en Dore gekregen hebben, maar weer geen tomatensoep, toch lekker. Na de soep gaan we natuurlijk naar een terras, 2 glaasjes drinken en de buik strak van de hapjes die je daar bij krijgt. De Helmonders komen ook bij ons zitten, gezellig.

Even later gaan we toch maar wat eten, allemaal hetzelfde, állemaal zalm en koffie na. Dan gaan we maar gauw naar onze slaapzaal terug met ongeveer 48 pelgrims. Er staan ons voor morgen en overmorgen nog 24 kilometer te wachten voor we de kathedraal in Santiago hebben bereikt.

Foto-impressie dag 14 Klik hier

Tot morgen!

Zondag 20 mei 2018

Het is nu zaterdagavond 19 mei en rond 21:00 uur zijn wij terug van het dorp/stad. Wij hebben dus al vanaf 8 mei geen tomatensoep kunnen scoren. Deze informatie hadden Toos en Dore goed onthouden.

Toen deze 2 Baarlose dames terug kwamen van hun etentje werd er natuurlijk uitgewisseld wat we gegeten hadden. Zij hadden chinees gegeten en wij dus pizza. En?…..vroegen de dames, “hebben jullie tomatensoep gegeten?” Antwoord: “nee”.

Toen kregen we van Toos en Dore alle 4 een zakje tomatensoep. Die gaan we morgen soldaat maken. Daarna kregen we van een Spaanse dame te horen: “this is for sleping, and outside is for talking”! Dat mens moet niet in een albergue gaan slapen!

Op een mooie Pinksterdag! Zondag 20 mei

Vanaf half 6 voel ik mijn bed al flink schudden, mijn bovenslaper gaat vertrekken, maar ook een hele groep daar omheen die gisteren allemaal tegelijk binnen kwamen. Dan komt er een vrouwtje naar beneden die bijna het hele stapelbed mee omtrekt, de schrik van haar leven, maar het bed hersteld zich.
Wij vertrekken om half acht en luiden de caminodag in met onze bel samen met Toos en Dore. Deze 2 Basrlose dames zien we pas weer in Santiago want ze lopen vanaf hier een andere route.

Wij lopen eerst een poos door de stad en vervolgens zo’n 10 kilometer door de bossen, een prachtige omgeving. Iets na 10 uur dient zich de eerste koffiestop aan. Het is er erg druk en onder de pelgrims bevindt zich de eigenares van mijn gevonden felgroene hoofdband, die ik 2 dagen geleden gevonden had. Het meisje was blij dit kledingstuk weer terug te hebben.

En we gaan weer verder…. het begint al warm te worden en bij een temperatuur van 28 graden proberen wij een slaapplaats te vinden op 18 kilometer. We stappen flink door en op het pad worden regelmatig de pelgrims gepasseerd door mountainbikers; er zijn er vandaag meer maar het is ook zondag. Even dacht ik dat de mannen van ’t Wieleke ons passeerden, ongeveer dezelfde kleding.

De hele dag proberen wij al een geschikt plekje te vinden voor de 4e foto van Antoon, dat valt niet mee vandaag. Alleen maar kruizen waar steentjes bij gelegd worden…..voor Antoon’s foto zoeken we toch een bijzonder plekje. Uiteindelijk zien we een superklein kapelletje waar een Mariabeeld in staat; hier hangen we een foto van Antoon bij…dichtbij kilometerpaaltje 46.176 (Carla)! Ik hoop dat deze foto er ook nog hangt als Carla langs komt.

Als we in de buurt van de pelgrims albergue op 18 km komen is het nog maar 13:00 uur, dus we besluiten een eindje verder te kuieren. Rond half 3 wandelen we Caldas de Reis binnen, met 23,2 kilometer op de teller. We zoeken even naar een albergue en bij de eerste is het al bingo. We zien daar twee Nederlanders op het terras zitten met een biertje en een wijntje en de wijn schijnt voortreffelijk te zijn; de eigenaresse is ook een erg vriendelijk vrouwtje. Dan volgt inschrijven, tassen bij de bedden plaatsen en we gaan eerst onze welverdiende drankjes nuttigen. Bij iedere bestelling krijg je in Spanje weer iets te eten, dus voorlopig kunnen we er wel even tegen. Vanavond proberen we spaghett of chinees te eten.

Opmerkelijk op dit adres is: in het toiletgebouw is één gezamenlijke wc in de gemeenschappelijke ruimte en 3 afzonderlijke afgescheiden douches. Raar maar waar!

Foto-impressie Klik hier
Filmpje 1 Klik hier
Filmpje 2 Klik hier
Filmpje 3 Klik hier
Filmpje 4 Klik hier

Tot morgen!

Zaterdag 19 mei 2018

Het is al weer zaterdag, 19 mei.

Gisteravond gingen we erg vroeg, rond 21:30 uur al naar ons bedje, na een gezellig avondje met Spaanse muzikanten en veel gelach. Wij slapen op een zaal met 18 bedden, maar aan onze zaal grenst nog een zaal met hetzelfde aantal bedden. Zo zijn er meerdere zalen met pelgrims in dit gebouw waarin ook een bibliotheek en een soort van museum is gevestigd. Om 8:00 uur moet iedereen weer verdwenen zíjn om plaats te maken voor de volgende lichting van de pelgrimfabriek.

Rond 4 uur kan ik echt niet meer slapen en besluit mijn telefoon maar een beetje op te schonen, omdat die een beetje vol raakt. Tijdens het verwijderen van berichten en foto’s uit mijn app klik ik verkeerd en wordt er een filmpje opgestart….sorry slapende pelgrims!

Vanaf 5 uur vertrekken de pelgrims en na alles vanaf mijn stapelbedje aangekeken te hebben stap ik om 6:30 uur ook uit bed.

Om half 8 vertrekken wij vanuit Redondela en worden meteen getrakteerd op een klimmetje. In de verte zien we 4 witte Heilige Maagden lopen, de rest van de tocht hebben we ze niet meer gezien. Terwijl we ons ontbijtje en koffie al puffend bij elkaar verdienen komen we de rijdende bakker tegen die hier en daar de stokbroodjes bij de huizen aan de poort hangt. Wij wachten nog even tot we bij cafe-bar Jumboli zijn, waar Jan en Ans flink moeten praten om de extra broodjes die we kregen terug betaald te krijgen.

We wandelen in de goede tijd van het jaar, want de bomen, planten en struiken zijn zo mooi groen en er zijn volop verschillende bloemen te bewonderen. Ook de vele druiven aan de druivenranken waar we dagelijks aan voorbij gaan doen het goed, we zien ze gewoon groeien. Dit wordt weer een goed wijnjaar.
Na flink wat klimmen en dalen passeren we een geitenboertje die met zijn hele familie op pad is. De geiten zoeken de bermen op als ze ons zien en vormen een erehaag.

Rond 10:00 uur is het weer tijd voor onze koffiepauze, 3 cafe con leche en 1 thee voor Ans en zoals gewoonlijk krijgen we er weer cake bij. Dan gaan we weer verder, het is hier prachtig weer in tegenstelling tot in Nederland zoals we hoorden.

En de reis gaat verder, met heel veel klimmen en dalen, over grote keien, bosgrond en grintpaden, dit was toch wel een beetje zwaar en om half 1 gaan we even van ’t pedje af om naar de laatste eet- en drinkgelegenheid te gaan. Lekker jus d’orange, serveza en koffie. We hebben nog 2,5 km te gaan, dan vinden we het genoeg voor vandaag. Die laatste 2,5 kilometer zijn warm, grotendeels vals plat, en echt wel meer kilometers.

Om 14:00 uur hebben we de albergue, die een beetje verstopt was, gevonden in Pontevedra. Als we binnen komen loopt daar één van de Helmonders en even later arriveren ook Toos en Dore. Onze zaal, met 40 bedden, loopt vanavond helemaal vol.

Jan J en Jan p bekijken weer de boekjes waarin achtergrond informatie staat en volgens het boekje moet hier in de buurt een nonnenklooster zijn, daar zijn dan die 4 Heilige Maagden naar toe gelopen.

Om half 5 gaan we de stad in om iets te drinken en daarna te eten. Dat drinken lukte, goedkoop en lekker maar vervolgens zijn we tot 18:50 uur bezig om iets te eten te vinden. Alles gesloten en het enige hotel serveert pas eten vanaf 21:00 uur. Dan maar naar de pizza-hut daar kunnen we wel eten, en het was heerlijk.

Foto-impressie Dag 12 Klik hier

Tot morgen.

Vrijdag 18 mei 2018

Na een heerlijk nachtje in de bedstee, met een lekker dikke matras, en gordijntjes voor het bed is het om 7:00 uur tijd om achter ons gordijntje uit te klimmen. Vannacht hebben we allemaal goed geslapen op een fijne matras, geen centje pijn. De twee Brazilianen die op onze kamer sliepen hebben ook heerlijk bij elkaar in een bed gelegen volgens Jan J., de ene is fysiotherapeut, dus als we een pijntje voelen dan weten we waar we moeten zijn.

Om 7:45 uur vertrekken we voor dag 11. In de stad stoppen we bij een barretje voor koffie en een heerlijke croissant, daar kunnen we mee vooruit. We lopen vandaag veel over asfalt volgens het boekje van Jan P, dat betekent dat we door heel veel kleine dorpjes komen. In tegenstelling tot de route Frances kunnen we wel stellen dat de Spanjaarden die op de route Porto-Santiago wonen welgestelde mensen zijn.

Overal staan mooie grote huizen, een enkel krotje hier en daar, misschien komen we er meer tegen als we dichter bij Santiago zijn. Verschillende villa’s zijn omheind door roze/rode granieten muurtjes, de granietsoort die hier gewonnen wordt. Overal langs en op de paadjes tref je deze granietsteentjes aan; ik neem een paar kleintjes mee voor Fay en Jez, want die beginnen, net als hun vader vroeger, ook al steentjes te verzamelen.

We mogen nog 94 km gaf het Santiago-paaltje zojuist aan (de meeste plaatjes zijn er helaas afgeplukt door de pelgrims). In het plaatsje Mos gaan de rugzakken weer af, geen rode maar zilveren stoeltjes. Even later arriveren de Baarlose Toos en DoRe, ze zijn gisteren het meisje Mi verloren, maar wij hadden haar gezien met leeftijdsgenoten dus het komt wel goed met dat Duitse meisje.

Naast het kilometer paaltje 92,936 plaatsen we foto nr. 3 van Antoon, Ineke en Wilma. Jan, Jan en Ans leggen er weer steentjes bij.

In concello de Mos zitten venijnige klimmetjes en wij moeten ons beste beentje voor zetten. Om half 12 gebruiken we onze lunch, ieder een half stokbrood krijgen we voorgeschoteld, we pakken de helft in voor slechtere tijden. Het stroomt hier vol met pelgrims en als we onze rugzakken weer op onze rug heisen merkt Ans dat ze haar vest mist. Het ligt hier nergens dus moet het bij de vorige stop zijn blijven liggen, te ver om terug te gaan.

Het enige voordeel is dat ze vanaf nu iets minder gewicht hoeft mee te slepen. Dus we besluiten om zonder vest verder te gaan; vanaf hier hebben we nog ongeveer 6 km te gaan naar Redondela.

Eerst volgt er een zeer steile afdaling, de rem d’r op anders zijn we te snel beneden, maar de rest van de weg valt reuze mee. Om iets over half 2 loodst onze reisleider Jan P ons bij de albergue in Redondela naar binnen. Voor ons liggen nog ongeveer 82 km tot Santiago, met ons tempo gaat dit ongeveer 5 dagen duren.
Douchen gaat hier prima alleen de was doen is moeilijk, we kunnen bijna niets ophangen. Dat wordt dan gewoon met z’n allen flink snuiven om de overtollige luchtjes weg te werken. Als wij klaar zijn met onze ritueeltjes komt er een jong stel (volgens mij spreken ze Russisch) op onze kamer. Het meisje heeft rood geverfd haar en de jongen herken ik aan zijn pet. Hij was onlangs één van de twee die ’s nachts de strijd aanging om snurkkampioen te worden, dit belooft nog wat voor vannacht.

Als we Retondela ingaan kunnen we onze draai niet echt goed vinden, we zitten hier wat en dan weer daar. Lopen wat rond maar ’t is warm, 29 graden geeft de paal aan. Dan gaan we op zoek naar een pelgrimsmenu en dat vinden wij dichtbij onze slaapplaats. Heerlijk gegeten.

Straks gaan we weer naar onze albergue, om 22:00 uur appel en morgenvroeg om 8:00 uur weg wezen.

Foto-impressie dag 11 klik hier
Filmpje 1 Klik hier

Tot morgen!

Donderdag 17 mei 2018

Het is alweer donderdag 17 mei, jaja, de tijd op de camino tikt ook door. We sliepen vannacht in een mooie albergue vlak bij de kathedraal en we moesten om 22:00 uur binnen zijn. Vandaag om 8:00 uur moet iedereen weg zijn; strenge regels maar het past wel bij het leven van een pelgrim. Wat wij niet wisten was dat we ook dichtbij een dicotheek sliepen en daar lappen ze de regeltjes aan hun laars. Vanmorgen om 7:00 uur werd het laatste liedje gezongen “high way to hell” …. en toen werd het stil. Misschien zijn de discogangers daar nu!

Om kwart voor 8, als Ans en Jan ook zover zijn, verlaten wij onze albergue en gaan op pad. Na eerst een mooi stukje binnenstad waar onze reisleider Jan van Tui (reizen) ons voorgaat, en ongeveer 5 kilometer daarbuiten passeren wij in het bos een gele snackwagen waar we een broodje en koffie kopen, achteraf blijkt dit erg duur te zijn.

In het volgende dorpje kunnen we de oude route kiezen langs de spoorlijn of door het bos; we gaan voor de laatste optie. Het is een stukje langer door het bos maar weer heerlijk wandelen.

Het begint al warm te worden en in het bos is er lekker veel schaduw. in Ordenlle drinken we weer koffie, er staan immers stoeltjes, witte deze keer, en we moeten naar de wc. Daarna gaan we via een steile klim weer het bos in. We klimmen en dalen en moeten over heel veel bruggetjes. Jan P maakt veel foto’s van bloemen en bijzondere bezienswaardigheden die hij doorstuurt naar Els; “kan ze weer mooi schilderen”, zegt Jan P.

Om 12:45 uur leggen we ons huisje even af bij de JJ bar en ook hier hebben ze weer rode stoeltjes. Na de warme wandeling is het hier heerlijk toeven, en we gaan binnen zitten, daar is het heerlijk koel. Wij bestellen koffie en thee en (jawel hoor, we zijn weer in Spanje) we krijgen er 3 stukken cake, 4 boterhammen, olijven en augurkjes bij. Zien wij er zo uitgehongerd uit? Maar we eten alles op, tot de laatste kruimel (wij zij Nederlanders).

Nog een paar kilometer en we zijn in O Porrino in onze albergue. Eerst komen we langs een kapelletje waar we mooie kleine kaarsjes aan kunnen steken. Iedereen heeft wel een paar personen waarvoor er een aangestoken wordt, ik voor Antoon en een voor zwager Jan dat alles goed mag gaan met zijn nieuwe knie. Dan weer verder door de warme stad en om iets over 2 hebben we Alojamiento camino Portuges gevonden. Wij zijn de eerste 4 gasten en hebben mooie stapelbedden met een gordijntje ervoor, het lijkt een beetje op een bedstee. Ik slaap boven op nr. 52, mijn geboortejaar.

Als we gedoucht zijn lopen er al verschillende pelgrims rond. Mr. Belfast met zijn harem van 5 dames is ook gearriveerd. Op onze kamer zijn er nog 2, een beetje macho-achtige Spanjaarden of Portugesen, bij gekomen. Ze hebben oorbellen in en hebben tatoeages; ach we hebben er geen last van.
Om half 5 gaan we de stad in om wat te drinken en belanden op een terrasje waar ze een servethouder hebben met een grandioos systeem. Er zit een knop op waarmee je de ober kan roepen voor bestelling en voor betaling. Jan J. onderzoekt de servethouder van top tot teen….”die moet ergens te bestellen zijn”, zegt Jan.

Tot morgen.

Foto-impressie dag 10 Klik hier
Filmpje 1 Klik hier

Woensdag 16 mei 2018

Wat kan een nacht lang duren als je niet kunt slapen. Om 3:10 uur pak ik uiteindelijk mijn telefoon maar om mezelf wat bezig te houden. We slapen op een zaal met zo’n 30 bedden die de beste jaren gehad hebben. Bij elke omwenteling die de pelgrims maken lijkt het of er een olifant zich omdraait.

Maar ze zijn wel goed schoon, want de geur van gloor zit nog in het kussen. Dan wordt er links en rechts ook flink gesnurkt, jammer dat ik mijn wasknijpers vergeten ben….. Onzen Helmonder, die overdag duidelijk aanwezig is, probeert ook nu de boventoon te voeren; een scheet er achteraan en hij verdient de beker. Ook het Duitse meisje dat boven mij ligt kan de slaap niet vatten, zelfs met de oordopjes die ze uiteindelijk maar gebruikt heeft.

Hopelijk is het zo tijd voor de pelgrims om weer in hun meegesleepte huisjes te gaan rommelen. Maar het belooft een mooie dag te worden want er staan veel sterren aan de hemel.

Vandaag al weer woensdag 16 mei. We proberen vandaag Tui te bereiken, een prachtig plaatsje op 20 km. afstand, moet te doen zijn.
Eerst gebruiken we ons ontbijt aan de andere kant van de straat, daar is een cafe/bar/winkel. Om half 8 zetten we het op een lopen en het eerste uurtje hebben we een matige klim tot de eerste koffiestop. Iets over 9 gaan we weer op pad, vanaf nu gaan we de daling inzetten richting de rivier en gaan dan Spanje in.

Om half 11 komen we weer bij een kapelletje, deze keer met groene stoeltjes waar ze broodjes en koffie verkopen. Ans en ik kiezen voor een bruine boterham, waar we ons flink in moeten verbijten. De Helmonders zijn er ook. Vanaf hier nog 9,5 kilometer naar Tui schatten wij. Af en toe worden we getrakteerd op een flinke klim en omdat het al lekker warm is proberen we in de schaduw te lopen.

Om 13:00 uur zijn we in het hartje van Valenca en de meningen zijn verdeeld over de afstand van Valenca tot Tui, het varieert van 4 tot 12 km en omdat het nog vroeg is kiezen wij toch voor Tui.

We verlaten dus zo meteen Portugal en gaan in Spanje een albergue zoeken.
Rond 15:00 uur hebben we de albergue ergens dichtbij de kathedraal gevonden en we zijn zo ingecheckt. Ook het douchen en de was gaat al steeds vlugger.

Even de klok een uurtje vooruit zetten, want we zitten nu in Spanje. Het internet in de albergue werkt niet, dus we moeten naar de kroeg om mijn verhaal af te maken, maar dat vinden wij niet erg.

Foto-impressie dag 9 klik hier
Filmpje 1 klik hier

Tot morgen.

Dinsdag 15 mei 2018

Het is al weer dinsdag en vandaag staat er een behoorlijke klim op ’t programma. Het is 6:00 uur en ik hoor overal geritsel van tassen, er wordt geritst en ook het geluid van het doordrukken van medicijnen is volop aanwezig. Als ik om me heen kijk dan zijn er van de 18 pelgrims al een stuk of 8 vertrokken. Anderen slapen nog of draaien zich nog een keer om. Ik kan niet meer slapen en ga zo meteen naar de wc, een poezenwasje doen en inpakken.
Als ik naar de wc ben geweest is de hele zaal al aan ’t rommelen. Omdat de zon al schijnt besluit ik alvast de pijpen van mijn broek te ritsen, dan kunnen die melkflessen een beetje bijkleuren; dit wordt een mooie warme dag denk ik.

Wij hebben de pech dat we gisteravond geen eten meer konden kopen dus wij moeten eerst nog weer over de brug voor het ontbijt …. maar dan komt er een busje aan, een geschenk uit de hemel. De chauffeur stopt om brood te bezorgen tegenover onze albergue en de bus ligt vol met lekkere broodjes en hij verkoopt ze ook aan ons.
Na ruim 6 km, rond 10 uur, een beetje klimmen en dalen, doet er zich de eerste en laatste koffiestop voor. Het vrouwtje moet alles alleen doen, pelgrims voorzien van koffie, broodjes en daarnaast heeft ze ook nog een winkeltje en een soort van postkantoor. Alle afwasbakken heeft ze vol liggen met kopjes en schoteltjes, maar ze blijft rustig. Mooie gelegenheid voor Jan P om zijn postzegel te kopen. Hier eten we ons kipbroodje van de rijdende bakker …heerlijk. Dan naar de wc, insmeren en we gaan beginnen aan de klim van 5 km, de moeilijkste tot nu toe. Jan P. staat al in de burries terwijl Jan J nog aan t smikkelen is. En door…..

We wandelen een schitterende route over mooie paadjes, er staan overal mooie olijfbomen en er is ook weer volop eucalyptus, alsof we in de wellness zijn.
We klimmen tussen de rotsen omhoog en Jan P lijkt hier geen enkel probleem mee te hebben, hij is steeds de eerste in de rij, een echte klimgeit. Alle pk’s moeten op deze berg worden ingezet.
Onderweg denk ik nog: “zou Antoon dit nog gekund hebben?” En wat zouden we graag nog gehoord hebben “ik goj kapot” en dan die heerlijke altijd vriendelijke lach daar achteraan!

Bij het kruis Cruz dos Franceses leggen we de 2e foto van Antoon en Jan P legt een steentje waarop Mill staat, ook leggen Jan en Ans de steentjes uit Antoon’s tuin. En door….. Even verlies ik bijna mijn evenwicht op de stijle met grote keien bezaaide paden, maar de stenen willen mij niet opvangen dus het gaat goed. Dan bereiken we het hoogste punt, ongeveer 450 mtr. hoogte. Na even rusten gaan we dan afdalen……

De afdaling valt mee en is voor iedereen prima te doen en rond 12:45 uur, terwijl we de geur van eucalyptus en van een brandstapel opsnuiven, zien we op een afstand van 200 mtr voor ons het woordje “bar” staan. Daar wordt je blij van!
Na ons volgen steeds meer blije pelgrims en de barman draait op volle toeren. Wij nemen hier een salade met tonijn….heerlijk.

Na 2 km hebben we even later ons overnachtingsadres gevonden in Rubiaes. We slapen in een voormalige school die er prima uitziet en omdat we allemaal ‘retired’ zijn mogen wij vandaag onder slapen.

Na het douche- en wasritueel gaan we even lekker in de zon uitrusten en dan komen Toos en DoRe Mi ook voorbij. Zij slapen een paar deuren verder.

Foto-impressie dag 8 klik hier
Filmpje 1 klik hier
Filmpje 2 klik hier
Filmpje 3 klik hier

Tot morgen!

Maandag 14 mei 2018

Gisteravond hebben we een heel gezellig diner gehad in Estabulo Valinhas, met 16 personen rond de dis. Spaghetti met kipstukken en volop witte wijn uit eigen huis. Soort van cake en fruit na. Een man uit Faro speelde heerlijke muziek op zijn gitaar en toen het liedje La Bamba werd ingezet ging het meisje uit Porto helemaal los, ook hebben we genoten van de 38-jarige Theresa uit Praag die wij veel jonger hadden ingeschat.

Nadat we niet door een haan maar door een hond werden gewekt, vertrekken we om half 8 richting Viterino dos Pilaes, een kwartiertje lopen, voor ons ontbijt. Onderweg snuiven we de geur van eucalyptus weer op, goed voor onze longen. Na een kwartiertje zijn we gearriveerd in Talho Viana voor ons ontbijtje, dit keer alleen met jam, lekker.
En verder gaat onze reis weer; het is een beetje nevelig en we hebben net geen regenjas nodig.

Onderweg naar Ponte de Lima plaatsen we de eerste foto van Antoon bij een kapelletje en leggen een steentje uit zijn eigen tuintje. Iets over tien komen we in een dorpje en daar hebben ze cafe con leche en omdat we gisteren, op moederdag, geen gebak konden scoren nemen we dit nu € 7,20. We sluiten hiermee moederdag af….

Gisteren liepen we nog door wijken met prachtige grote huizen, vandaag is het armoediger. We komen door kleine boeren dorpjes waar de bakker op een centrale plaats het brood brengt. Oude vrouwtjes komen er met oude tasjes of met een paar theedoeken aan elkaar gestikt hun brood ophalen.

We wandelen verder door een hele lange laan van aan elkaar gegroeide druivenstruiken en lopen zo de markt van Ponte de Lima, de oudste stad van Portugal, binnen. Eerst allemaal kleding en daarna gaat het over in brood en jawel hoor ook kaas. Dit wordt onze lunchpauze en even verderop gaan we op een van de liegbankjes zitten waar de oude Limanezen elkaar ontmoeten. We jagen er een paar weg zodat wij ook kunnen zitten.

Vandaag proberen we hier te overnachten en voor de albergue moeten we de brug over en helaas kunnen we pas om 16:00 uur inschrijven dus we gaan terug naar de markt waar zich ook terrasjes bevinden. Even later komen Toos en DoRe uit Baarlo en het Duitse meisje, met haar ontstoken teennagel, die wij voor het gemak maar Mi noemen, ook bij ons wachten tot 4 uur.

Vanaf 4 uur wordt er ingeschreven en het duurt 5 minuten per persoon maar dan heb je ook een heerlijk bedje en we hoeven niet te klimmen.
Vanavond gaan we de stad nog even verkennen, want het schijnt hier erg mooi te zijn. Het eten zal ook wel goed zijn, en de prijzen van bier en wijn….nou daar kunnen ze in Nederland nog iets van leren. 6 flesjes Super Bock; 4 flinke glazen droge witte wijn en 1 flesje apfel-cider voor € 12,40

Tot morgen.

Foto-impressie dag 7 Klik hier

Zondag 13 mei 2018

Vandaag geen verslag vanwege Moederdag – Ruhetag. Er staan wel 4 filmpjes klaar en een foto-impressie

Filmpje 1 Klik hier
Filmpje 2 Klik hier
Filmpje 3 Klik hier
Filmpje 4 Klik hier
Filmpje 5 Klik hier
Filmpje 6 Klik hier
Filmpje 7 Klik hier

Foto-impressie dag 6 Klik hier

Zaterdag 12 mei 2018

Wij ontwaken bij Annabel in een voortreffelijk bed en willen om half 8 naar een cafe verderop gaan voor ons ontbijt. Als we willen betalen wijst Annabel naar een kamer waar de tafel gedekt is voor ontbijt. We zijn hier dus in een 5-sterren hotel beland. Annabel spreekt geen woord Engels of Duits, alles gaat met gebarentaal, ze wast voor ons etc. etc. Tot op dit moment is het nog geen pelgrimeren, maar tot komt nog wel.

Ongeveer kwart over acht vertrekken we uit ons dorpje, de andere pelgrims achterna en omdat het geregend heeft hoeven we in feite de pijlen niet te volgen, want de voetafdrukken van de pelgrims die ons voorgingen zijn overduidelijk. We mogen weer lekker in de klimmodus en tijdens het klimmen snuiven we de heerlijke geuren van de eucalyptus bossen op. Ook worden de pelgrims hier weer actief; er zijn weer hier en daar flink wat steentjes gestapeld. Om kwart over 10 is het tijd voor koffiepauze, heerlijke cafe con leche. Een stempeltje en go.
In het cafeetje hebben we de eerste 2 Nederlandse pelgrims ontmoet, 2 dames uit Baarlo. Als wij vertrekken ziet Jan P dat een van de twee haar wandelstok is vergeten, dus Jan neemt deze mee.

Onderweg scheuren de auto’s langs ons heen en heel even leek het alsof een tankwagen mijn rugzak een stukje mee wilde nemen. Terwijl Jan verder tikt met zijn gevonden wandelstok komt de Baarlose ons tegemoet. Ze had haar stok nog maar net vermist en ze kreeg hem alweer aangereikt. We zijn toen met de Baarlose dames verder op pad gegaan.
Dan bereiken we Barcelos en in een klein kerkje rusten we even uit. Dan weer op pad naar een albergue in Barcelinhos, maar om 13:00 uur komen we langs een pelgrims eethuis € 5,00 een pelgrimsmenu. Wij eten soep en voor Jan en Jan een heerlijke Super Bock (vergelijkbaar met Bavaria) en Ans en Wilma een licht wit wijntje (vergelijkbaar met limonade), heerlijk!

Dan gaan we naar de overkant van de weg want daar is een albergue. Er roept een vrouw tegen Jan dat hij mee moet komen…..achter het huis. Wordt Jan nu ontvoerd? Wij gaan d’r achteraan….en we horen dat het nog goed gaat met Jan J. Als wij binnen komen krijgen we het commando…. schoenen uit! We gehoorzamen maar en we krijgen bed nr. 1, 2, 3 en 4 toegewezen. Jan en Jan mogen beneden slapen en Ans en ik gaan naar de 1e etage van ons stapelbed. Dit is nu de camino!

De dames uit Baarlo zijn hier ook neergestreken dus we kunnen nog even Nederlands praten.
Later op de dag gaan we weer terug naar het pelgrims cafeetje voor ons pelgrims menu en weer onze pelgrims drankjes en voor de 2e keer op de foto. Wij denken dat Facebook dit niet aankan.
Om 19:00 uur gaan we naar de pelgrimsmis, dit is Ans toch gewend op zaterdag en dan zien we wel weer verder.

Fijn weekend!

Foto-impressie dag 5 klik hier

Vrijdag 11 mei 2018

Vandaag ontwaken wij uit ons chaletje, Wilma stapt iets voor half 7 onder de douche en de andere 3 volgen. Dit ritueeltje hebben we gisteravond, vanwege de late aankomst voor het gemak maar overgeslagen. Maar lekker nu.
Vanaf 8 uur kunnen we in het restaurant ontbijten en dan mogen we weer aan de bak. Om 9:00 uur zetten wij weer koers richting de zee en vervolgen het houten looppad langs de kolkende zee.

Langs het looppad staan overal een soort van grote gele en roze ijsbloemen die zich ’s avonds sluiten en in de loop van de morgen weer open gaan, maar deze bloemen zijn echte langslapers, want om half 11 zijn ze nog niet wakker. Er zijn al veel pelgrims onderweg, waar onder ook onze Oostenrijkse vriendin. Wij lopen weer veel in dezelfde volgorde als gisteren, Jan P voorop dan Jan J gevolgd door Wilma en Ans sluit de Brabantse pelgrimsstoet. Rond half 11 hebben we koffiepauze en terwijl ik begin aan ons verhaaltje vraagt Jan J. “Heb jij nu al weer een verhaaltje klaar? Ik denk onderweg ergens aan en laat het dan weer los!” Wilma: “waarom denk jij dat ik achter jou loop?” Terwijl wij koffie drinken vallen er een paar druppels; als we vertrekken is het weer droog, we schatten dat het ongeveer 18 graden is.

Iets voor 1 uur zijn wij in Vila do Conde waar we onze spiertjes de benodigde rust gunnen en hier eten we lekkere soep en salat; Jan eet een kipschoteltje. En de reis gaat weer verder, we lopen nu niet meer langs de kustlijn en de caminopijlen voeren ons door dorpjes. Er moet ook flink geklommen worden en we lopen kilometers langs drukke wegen waar we op moeten letten voor de voorbij razende auto’s. We komen langs een kerkje waar we voor het eerst een paar elektrische kaarsjes aan kunnen steken, natuurlijk ook een voor Antoon.

Vanaf half 5 zijn we serieus op zoek naar een slaapplaats, maar datvalt vandaag niet mee. De slaapplaatsen in Arcos zijn allemaal vol en de dichtst bijzijnde is 4 kilometer verderop. Dit gaan we niet meer doen met onze stijve houten pootjes en het meisje van het hostel biedt aan een taxi te bellen die ons naar het volgende dorpje kan brengen.

Drie mensen uit Beieren willen ook met de taxi mee, maar eerst zijn wij aan de beurt. Bij de albergue in het volgende dorpje, San Pedro de Rates, aangekomen blijkt ook deze vol te zijn, maar de receptioniste heeft een vriendin Annabel die nog een paar kamers heeft, en luxe ook nog. Wie zal dat betalen?

Maar volgens mij logeert hier Zoete lieve Gerritje ook! Dus wij slapen vannacht niet buiten in een doos. Het is vanavond gaan regenen dus als wij nog iets gaan eten en drinken moet de regenkleding aan.

Foto-impressie dag 4 klik hier

Donderdag 10 mei 2018

Vandaag is het donderdag, 10 mei, Hemelvaartsdag en om 7:10 beginnen de Brabantse pelgrims uit hun bedje te klimmen. Een wekker hoefden wij niet in te stellen, want vanaf 5 uur rijden de bussen weer af en aan met jeugd die ‘nachtdienst’ gehad heeft in de Portugese kroegen. De bussen stoppen recht voor onze deur en de feestgangers begeven zich dan richting metro…..een eindje verderop mogen ook deze mensen de dag voortzetten in hun bedjes.

In tegenstelling tot gisteren schijnt nu de zon en kunnen wij na ons ontbijtje vrolijk aan onze 1e wandeldag beginnen. Om half 9 vertrekken we uit ons appartement richting kathedraal waar de eerste gele pijlen verschijnen, die moeten we volgen. Met ons vertrekt ook een Duitse pelgrim. Vanaf de kathedraal volgen we de gele pijlen richting de Douro. Vanuit Porto moeten we steeds de Douro volgen, ongeveer 15 km, dan zijn we Porto pas uit.
Sergio heeft het ons uitgelegd, Porto bestaat uit 5 verschillende stadjes die aan elkaar gegroeid zijn tot een grote stad dus we zien onderweg voldoende Porto met al heel veel pelgrims die misschien wel allemaal richting de blokhut gaan die wij in petto hebben.

Wij houden ons vandaag aan ons ritueel dus om 10:00 uur koffiepauze. We bestellen 3 caffe con leche en 1 thee; we krijgen 3 kopjes espresso, maar dan wel met melk…….
En door…..langzamerhand gaat de Douro over in de zee en wij wandelen in het stadsdeel Matosinhos over een soort van promenade continue langs het water met vissersbootjes en surfers en op de kade heel veel wandelaars en hardlopers. Een prachtige wandelroute en een echte aanrader voor mensen die van wandelen en van water en zee houden.Voor de 3e keer passeren we onze Duitse pelgrim die een Oostenrijkse blijkt te zijn. “Gans from Osterreich gelaufen?” vraagt Jan, “oh, nein, mit dem plane” zegt onze pelgrim.

Dan komen we door een gebied waar bij elk restaurant de vis buiten gebakken wordt. In Portugal moet je vis gegeten hebben dus wij strijken ergens aan een tafeltje neer. We gaan sardientjes eten en na heeeeeeel lang wachten krijgen we eerst salade, dan geroosterde piepers en dan komen de sardientjes. Het ontleden gaat redelijk goed en de smaak is ook prima. De rekening kan na drie nieuwe telstrookjes ook voldaan worden en snel moeten we verder en even later, bij een stempelpost, vertellen ze ons dat we nog 12 km moeten gaan, dan zijn we bij een camping waar zeker plaats is en nog eens betaalbaar is ook.

We wandelen weer langs de kust, de zee wordt steeds wilder en wij moeten flink opboksen tegen de wind en worden af en toe gezandstraald, maar mooi is de streek zeer zeker. Over een gebied van 2,7 km en later nog wel 7 km hebben ze een houten loopbrug gebouwd, dat was lekker lopen…. misschien een idee voor de struinpadgroep in Wilbertoord!

Het was een late eerste wandeldag, want we kwamen om 19:10 uur bij de camping in Lavra aan na ongeveer 25 km op de teller waar ze nog een chalet voor ons vieren hebben. Daar kunnen we wel lekker uitrusten.

Tot morgen.

Foto-impressie dag 3 klik hier

Woensdag 9 mei 2018

Wij worden wakker in een prachtig appartement; Jan sliep bij Jan en Ans sliep in het twee-persoonsbed bij Wilma. Voor het ontbijt gingen we de ene deur uit en de deur van de buren weer in. Daar was het druk en er werd volop ontbeten door toeristen en een paar pelgrims.

Na het ontbijt vertrekken wij voor onze ontdekkingstocht door Porto. Het weer is een stuk frisser dan gisteren in Nederland, ongeveer 16 graden. Halverwege de tocht belanden we in de kathedraal en terwijl we daar even op een bankje zaten, kwam de pastor met 2 acolieten de kerk binnen voor een dienst. Deze dienst hebben we toen maar even bijgewoond en toen we de kerk uitliepen wilden we nog even een kaarsje opsteken voor Antoon, maar….geen kaarsjes. Wat is nu een kerk zonder kaarsjes?

Daarna begeven we ons via de bekende Porto brug naar de overkant van de Douro waar de wijnproeverijen zich bevinden. Wij offeren ons op om een portje van 10 jaar oud te proeven. Jammie, lekker zeg! Wat zou Antoon dit ook lekker gevonden hebben!

Na nog diverse bezichtigingen begeven we ons weer naar ons appartement en gaan ons voorbereiden op de wandeltocht die op Hemelsvaartdag,10 mei, gaat beginnen. Vanavond gaan we nog even genieten van het prachtig verlichtte Porto.

Foto-impressie dag 2 klik hier

Vertrek en aankomst in Porto 8 mei 2018

Dinsdag 8 mei vertrekken we om 14:00 uur vanuit Wilbertoord. Onze chauffeurs zijn Peter en Els. Wij zijn op tijd op vlieghaven Weeze, zodat we eerst nog even koffie kunnen drinken. Dan is het tijd om afscheid te nemen en Jan, Jan, Ans en Wilma begeven zich met de zware tot een soort van groot snoepje verpakte rugzak.
Onze stoelen in het vliegtuig zijn allemaal verspreid over het vliegtuig, ik mag op stoel 23 b plaatsnemen. Mijn linker buurvrouw en rechter buurman, beide buitenlanders, zijn niet erg spraakzaam en na 2 uur en 20 minuten landen we op de luchthaven van Porto.

Als we onze bagage van de band geplukt hebben, gaan we op zoek naar Sergio die ons naar Spot Appartmens Trindade gaat brengen. Maar…..geen Sergio. Dan maar even bellen en ondanks mijn, door de vlucht verstopte oren, kon ik verstaan dat Sergio wat verlaat is, 10 minuten nog. Even later krijg ik een appje dat Sergio nog wat meer tijd vraagt. Na een tijdje komt Sergio eraan met het bekende bordje en legt ons uit waarom hij verlaat is. Het is vandaag studentenfeest un Porto waardoor het verkeer overal omgeleid wordt.

Tijdens de rit naar ons appartement vertelt Sergio uitgebreid en in duidelijk Engels al heel veel over Porto. Dan belt Sergio naar kantoor….dat is voor ons abacadabra, maar volgens ons praat hij goed Portugees. Bij het appartement belt Sergio aan, hij heeft wel de sleutel van ons appartement maar niet van de voordeur. Daar moet de receptionist voor komen en ondertussen trakteert Sergio ons op bier en wijn.

Sergio vertelde ons dat Spot Appartements Trindade een zeer goede appartementenketen was, 29 stuks verspreid over Porto, maar daarmee had hij niet overdreven. Een geweldig appartement…..
Voor de avond zijn we eerst nog even naar een dichtbijgelegen supermarkt geweest en hebben daar een heerlijk flesje port gekocht en een paar blikjes bier die we dezelfde avond soldaat gemaakt hebben…..een toost op onze goede vriend Antoon.

‘S avonds kwamen wij diverse verklede studentengroepen tegen, zelfde t-shirts, bolhoedjes en wandelstokken. Leuk om te zien en feesten kunnen ze, want tot midden in de nacht gaan ze door. Afgezien van dit laatste hebben we alle 4 goed geslapen, Jan en Jan samen en Ans en ik samen.
Na een heerlijke douche gaan we om 9 uur ontbijten; hiervoor verlaten we ons appartement en gaan gelijk rechts weer de deur in van een grote bakkerij/lunchroom. Daar is het erg druk met toeristen en misschien ook wel pelgrims, zoals wij.

Vandaag dus een heerlijk dagje Porto; Sergio heeft ons de mooiste plekjes aangewezen

Foto-impressie Dag 1 klik hier